Κάθε φορά που μπαίνουμε στο αυτοκίνητό μας γνωρίζουμε 3 βασικά πράγματα:
1. Πού θέλουμε να πάμε.
2. Ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε.
3. Για ποιο λόγο θέλουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Η απλή αυτή πράξη μας λοιπόν, διέπεται από λογική και τη γνώση των τριών παραπάνω πραγμάτων. Γιατί γνωρίζουμε πως αν δεν υπάρχουν τα παραπάνω, τότε θα κάνουμε άσκοπους κύκλους. Και ενώ σε κάτι τόσο απλό όσο η μετακίνησή μας λειτουργούμε λογικά και δομημένα, εντούτοις, στη δουλειά μας ειδικά όταν αυτή έχει χαρακτηριστικά ελεύθερου επαγγέλματος πολλές φορές λειτουργούμε ανοργάνωτα και παράλογα.
Για να υπάρξει αποτέλεσμα στο ελεύθερο επάγγελμα, χρειάζεται οπωσδήποτε να κινηθούμε πάνω στους προαναφερθέντες 3 άξονες:
1. Ποιος είναι ο στόχος μου; Χρειάζεται επιτακτικά να έχω συγκεκριμένους, μετρήσιμους, ρεαλιστικούς στόχους, με προθεσμία.
2. Χρειάζεται να έχω ένα σχέδιο για να τον υλοποιήσω. Δεν περιμένω τη Δευτέρα το πρωί για να σκεφτώ ποια τηλέφωνα θα κάνω ή για να οργανώσω το πρόγραμμα της εβδομάδας μου. Αυτό το έχω ήδη κάνει και είναι έτοιμο το αργότερο την Κυριακή το βράδυ, ώστε να μην χάνω παραγωγικές ώρες της ημέρας για διαδικαστικά θέματα. Επίσης, προγραμματίζω τις ρουτίνες μου, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο θα κάνω τις ενέργειές μου. Για να μένουμε στο πλάνο, αυτό χρειάζεται να είναι γραπτό, ώστε εμείς απλώς να το εκτελέσουμε. Και γιατί να το κάνουμε έτσι; Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι για διάφορους λόγους έχουμε μια ροπή προς την αναβλητικότητα και το μυαλό μας όταν δουλεύει χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και σχέδιο, έχει μεγάλο ταλέντο στο να μας παρουσιάζει λογικές και πειστικές δικαιολογίες για τις οποίες «δεν μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή εκείνο το τηλέφωνο» κτλ.
3. Για να τα κάνουμε όλα αυτά, χρειάζεται κάτι να μας παρακινεί. Άλλες φορές η ύπαρξη και μόνο συγκεκριμένων στόχων αρκεί. Συχνά όμως, ο στόχος χρειάζεται να έχει ένα «συναισθηματικό φορτίο» το οποίο θα μας βοηθήσει να νικήσουμε την αναβλητικότητα, να ξεπεράσουμε την απογοήτευση και τα άλλα εμπόδια. Χρειάζεται λοιπόν να ξέρουμε και να θυμίζουμε στον εαυτό μας τα «γιατί» μας.
Ας είμαστε λοιπόν πρακτικοί! Βάλε στόχους. Κάνε ένα γραπτό πρόγραμμα, συγκεκριμένο ώστε να μην μπορείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου. Και θύμισε ή βρες τους λόγους για τους οποίους αξίζει να το πετύχεις.
Και αν σκέφτεσαι ότι αυτή η διαδικασία είναι κουραστική ή καταπιεστική, θυμήσου πως η αίσθηση ματαίωσης ενός στόχου μας και η συνεχής έννοιες των «εκκρεμοτήτων» και των ανολοκλήρωτων προσπαθειών μας είναι πολύ πιο στρεσογόνα και κουραστική.
Καλή, οργανωμένη και δημιουργική εργασία λοιπόν!
ο ασφαλιστής σου ασφαλώς 